نیاز به تولید مثل در قلمرو حیوانات بسیار شدیدتر از نیاز به زنده ماندن است. عنکبوت ماهی‌گیر تیره مذکر نیز از این قاعده مستثنا نیست. پس از جفت‌گیری این عنکبوت نر با ماده که جثه‌ آن دو برابر عنکبوت نر و وزنش حدود ۱۴ برابر بیشتر است، نر می‌میرد و ماده او را می‌خورد. در تصویر بالا موجود ماده در سمت چپ و موجود نر در سمت راست دیده می شود. نام‌ عنکبوت ماهی‌گیر به این دلیل انتخاب شده که آنها در کنار آب زندگی می‌کنند و برای تغذیه، حشرات و ماهی‌های کوچک را شکار می‌کنند. تحقیق جدیدی در دانشگاه نبراسکا لینکولن حاکی از آن است که این عمل مرگ‌آلود قربانی شدن، برای سلامت نسل بعد و ازدیاد آن صورت می‌گیرد.

برخلاف سایر گونه‌های عنکبوتی، عنکبوت ماهی‌گیر  ماده(مانند بیوه‌های سیاه مشهور) مسئول مرگ جفت نر نیست. مرگ موجود نر به این خاطر است که پس از ریختن اسپرم به درون موجود ماده با استفاده از زائده‌ای به نام کیسه پایی، حباب درون آن باد می‌کند. در سایر گونه‌های عنکبوتی، پس از پایان جفت‌گیری، این حباب خالی می‌شود. اما در عنکبوت ماهی‌گیر سیاه نر، این حباب متورم باقی می‌ماند و خون جاری شده بدن عنکبوت را مسدود می‌کند. این مسئله باعث می‌شود موجود نر به حالت مرگ‌مانندی در آید و چند ساعت قلب او از تپیدن بازایستد.

استیون شوارتز، محقق دانشگاه نبراسکا کلن در سال ۲۰۱۳ برای نخستین بار این مسئله عجیب را در میان گونه عنکبوت ماهی‌گیر تیره کشف کرد. در تحقیق جدید، شواتز و همکاران وی می‌خواستند ببینند آیا قربانی شدن موجود نر و خورده شدن او از سوی موجود ماده منفعتی دارد یا خیر. جای شک و تردیدی برای آنها باقی نماند که موجودات ماده که نر را می‌خورند تقریباً دو برابر تعداد ماده‌هایی بار می‌دهند که این وعده غذایی را نمی‌خورند. همچنین، عنکبوت‌هایی با چنین مادرهای آدمخوار، ۲۰ درصد بزرگ‌ترند و حدود ۵۰ درصد بیش‌تر نسبت به عنکبوت‌هایی عمر می‌کنند که از مادرانی به دنیا می‌آیند که این وعده غذایی پس از مقاربت را نوش جان نمی‌کنند!

پژوهشگران در این مرحله مطمئن نیستند که چرا به نیش کشیدن موجود نر از سوی موجود ماده چنین نفع بالایی را برای نوزادان به همراه دارد. شوارتز و تیم او برای اطمینان از اینکه دلیل رشد آنها گوشت تن موجود نر است، به جیرجیرک‌های ماده‌‌ای غذا دادند که وزن آنها بعد از آمیزش جنسی برابر وزن موجود نر است، ولی این مسئله به هیچ وجه بر روی نوزادان تاثیری نداشت.

به گفته شوارتز، «ماده مغذی در کار است یا شاید معجونی از مواد مغذی که در بدن موجود نر انباشته شده. نمی‌دانیم این ماده چیست ولی به هر حال این ماده وجود دارد!»

مطالعات این گروه در مجله علمی کارنت بیولوژی (Current Biology) به چاپ رسیده است.

منبع:shanbemag.ir